Bogatić je opština koja ima bogatu kulturu, tradiciju, nasleđe, brojne poznate i slavne ličnosti na kojima leži istorija Srbije, ali i istorija čitave Mačve. Opština bogata plodnim zemljištem, kulturno umetničkim delima, divnim ljudima i geotermalnim vodama.

Opština je koja zauzima veći deo mačvanske ravnice sa kojom predstavlja jedinstvenu celinu oivičenu rekama Drinom i Savom sa juga planinom Cer i opštinu za koju se sa pravom kaže da je opština na tri vode: rekama Drini i Savi i geotermalnim vodama. Sve to je čini pravom riznicom kulture i tradicije.

Kada je reč o ličnostima po kojima se Bogatić i te kako izdvaja od ostalih opština, mora se pomenuti Stojan Ćupić koji je bio jedan od najznačajnijih vojvoda Prvog srpskog ustanka, poznatiji i pod imenom Zmaj od Noćaja.

Stojan Ćupić veoma rano ostaje bez roditelja, pa iako mlad, ali i najstariji u porodici, odlučio je da se preseli u Srbiju. Sa tri sestre zaputio se u Mačvu u Crnobarski salaš, gde mu je živeo deda po ocu. Iako krajem 18. veka u Srbiji nije bilo nikakvih škola u kojima bi se deca opismenjavala, Stojanu je to nekako pošlo za rukom, verovatno, smatra se, u nekom od mačvanskih manastira.

U Crnobarskom salašu i okolini počeo je da se bavi trgovinom stoke.

Bistrog, okretnog i odlučnog momka zapazio je Strahinja Čupić iz susednog Noćajskog salaša. Mladić mu se svideo, pa mu je predložio da ga posini. Stojan je to prihvatio i svom imenu dodao poočimovo prezime Čupić. Strahinja mu je dodelio nešto zemlje i uputio ga kako da je obrađuje.

Legende u Srbiji kažu da je Čupić čak tri puta na svojim njivama nailazio na zakopani novac.

Početkom pobune protiv dahija, Stojan Čupić je bio zreo, odgovoran, ali i preduzimljiv srpski domaćin. Nije voleo Turke, bio je veliki rodoljub i znalac rukovanja svakojakim oružjem. Odmah je okupio četu pouzdanih mačvanskih momaka, odmetnuo se u ustanikei počeo da preprečuje drumove i prolaze, onemogućavajući kretanje lokalnim Turcima.

Bio je jedan od najznačajnijih vojvoda Prvog srpskog ustanka, poznat i pod imenom Zmaj od Noćaja. Istakao se u bojevima na Mišaru (gde je izazvao i pobedio turskog junaka Musu Sarajliju) i na Salašu. U borbi na Glavici preko Drine je spasao Cincar Janka. Ostao je zapamćen u narodnoj epskoj pesmi „Zmaj od Noćaja“.

Bio je poznat i kao dobar govornik, a o tome govore i Karađorđeve reči: Ko mi nadgovori Čupića i natpiše Molera, daću što zatraži.

Ubijen je u Zvorniku juna 1815. godine gde je i sahranjen. Smatralo se da je bio žrtva izdaje, ali nije sigurno čije – kneza Miloša ili seljaka koji su se razilazili s njim povodom dizanja ustanka. Cokolsko društvo u Bogatiću je 1938. odlučilo da bude prenet u njegovu zadužbinu u Salašu Noćajskom.

Zanimljiva je priča o grobu Stojana Čupića. On je po smaknuću od strane Turaka sahranjen u Zvorniku. Srpska crkva je početkom dvadesetog veka prodala imanje na kojem se nalazilo Čupićevo grobno mesto porodici Hamzić pod uslovom da se brinu o grobu. Oni to i čine nekoliko decenija.

Poslednji izdanak ove familije, sedamdesetogodišnji Safet, 1988. godine moli da se spomenik sa posmrtnim ostacima prenese u Srbiju, jer više niko neće moći da se brine o grobu nakon njegove smrti. To je i učinjeno, pa Stojan Čupić sada počiva pored crkve u Noćaju.

Stojanu Čupiću je u Noćaju podignut spomenik, a ulice Zmaja od Noćaja postoje u nekoliko gradova (Šabac, Niš, Zvornik…). Najznamentija je ona beogradska, koja se nalazi u najužem gradskom jezgru. Još za života je Stojan Čupić postao književni junak, a opevao ga je Filip Višnjić u nekoliko pesama iz ustaničkog ciklusa.

Sve o ovo, ali uz više detalja, emocije i slikovitih prikaza i objašnjenja ispričao je istoričar opštine Bogatić Siniša Blagojević:

(Video:Srbija Danas)